Historia

O Parafii i kościele parafialnym

Parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Wąglikowicach jest jedną z najstarszych na terenie powiatu kościerskiego. Natomiast samą miejscowość Wąglikowice źródła odnotowują około roku 1400. Warto nadmienić, że w XVII wieku na terenie tej kaszubskiej miejscowości wybudowano mały kościółek, który był filią parafii Świętej Trójcy w Kościerzynie.

kościół parafialny

Obiekt był wybudowany z elementów drewnianych. W roku 1727 świątynia uległa spaleniu. To dramatyczne wydarzenie bardzo mocno utkwiło w świadomości mieszkańców tej miejscowości, a wszystko za sprawą cudownego uratowania z płomieni obrazu Matki Bożej Wąglikowickiej, który do dzisiaj znajduje się w kościele w Leśnie. Ludzie mieszkający w Wąglikowicach byli jednak zbyt ubodzy, by przeprowadzić odbudowę kościoła i postawić nową świątynię. Postanowili więc postawić figurę Matki Bożej. W kronikach odnotowano, że mieszkańcy przy tej właśnie figurze bardzo często odmawiali różaniec, którym czcili Królową Niebios. W okresie dwudziestolecia międzywojennego, czyli w czasie poprzedzającym wybuch II wojny światowej co jakiś czas liturgia była odprawiana w sali wiejskiej. Już wówczas zbierano pieniądze na budowę nowego kościoła.
W pierwszych latach po zakończeniu wojny, postawiono poniemiecki barak, który do roku 1989 spełniał funkcję kościoła. Warto zaznaczyć, że był wielokrotnie modernizowany. Do lat sześćdziesiątych minionego stulecia była to filia parafii pod wezwaniem Świętej Trójcy w Kościerzynie, a później był to Ośrodek Duszpasterski. Dekretem biskupa chełmińskiego Bernarda Czaplińskiego, z dnia 24 marca 1977 roku została erygowana samodzielna parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Wąglikowicach. Wspomniany dekret wszedł w życie 10 kwietnia 1977 roku. Wówczas administratorem parafii został ks. Stanisław Filarski, zamieszkały w Kościerzynie. Obok drewnianego baraku wkrótce wybudowano plebanię. W roku 1986 proboszczem został ks. Bogdan Lipski. W tym samym roku, 22 września parafia skierowała wniosek do Urzędu Miasta i gminy Kościerzyna w sprawie pozwolenia na budowę nowego kościoła. Dwa lata później, takie pozwolenie otrzymała i przystąpiono do budowy nowego obiektu sakralnego. 16 maja 1989 roku istniały już fundamenty kościoła. Miesiąc później parafia przeżywała Nawiedzenie Kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, a wszystkie uroczystości odbywały się już na miejscu powstającej świątyni. 29 lipca 1989 roku ks. bp Marian Przykucki, ówczesny ordynariusz chełmiński dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego. W roku 1991 sprowadzono dzwony, które zostały poświęcone przez ordynariusza chełmińskiego. Po reorganizacji granic diecezji w 1992 roku, parafia znalazła się w diecezji pelplińskiej. 1 sierpnia tego samego roku proboszczem został ks. Tadeusz Lipski, który kontynuował prace zapoczątkowane przez poprzednika. 15 sierpnia 1993 roku ks. bp Jan Bernard Szlaga dokonał uroczystej konsekracji nowego kościoła. W kolejnych latach został zagospodarowany i ogrodzony teren przykościelny. Wybudowano też dom gospodarczy, który w okresie letnim służył jako miejsce wypoczynku dzieci i młodzieży. Od 7 grudnia 2002 roku dekretem Księdza Biskupa Diecezjalnego Jana Bernarda Szlagi proboszczem parafii został ks. Janusz Lipski, a ks. Tadeusz Lipski został rezydentem w parafii. Po długiej i ciężkiej chorobie ks. Tadeusz Lipski zmarł 17 czerwca 2003 roku i został pochowany na terenie przykościelnym. Obecnie proboszczem jest ks. Dariusz Jereczek

Źródło

 Kościół filialny św. Barbary we Wdzydzach Kiszewskich

Wybudowany ok. 1700 roku w miejscowości Swornegacie. W 1740 roku dobudowano wieżę. Pierwotnie p.w. św. Jana Chrzciciela i św. Bartłomieja. Rozbudowany w 1740, 1744 i 1812 roku. Na początku XX w. był w opłakanym stanie. W 1916 roku odprawiono pierwszą Mszę św. w nowym kościele, a stary chciano zburzyć. jednak mieszkańcy uratowali zabytek, który remontowano w 1947 roku. 
W 1980 roku kuria chełmińska przekazała nieczynną wówczas świątynię skansenowi we Wdzydzach. Kościół przeniesiony został na teren skansenu w l. 1980-1987.

Kościół filialny - Źródło