Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz, że to samo polecił czynić swoim uczniom. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego, a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów, polecając chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, by ich umocnił i zbawił. Nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra ludowi Bożemu.
Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom, nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym chorobą, potężną moc i obronę.
Sprawowanie sakramentu polega głównie na tym, że kapłani Kościoła po włożeniu rąk na chorych modlą się z wiarą i namaszczają ich olejem uświęconym błogosławieństwem Bożym; obrzęd ten oznacza łaskę sakramentalną i równocześnie jej udziela.
Warto wiedzieć, że:
- sakramentu tego udziela się osobom, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku;
- sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie;
- przed operacją można udzielić namaszczenia chorych, jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba;
- osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić na maszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.
- chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, należy udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby to, gdyby byli przytomni;
Na przybycie kapłana do chorego, należy odpowiednio się przygotować. Trzeba stworzyć atmosferę skupienia, wyłączyć radio, telewizor itp. Zadbać, oto by zwierzęta domowe (zwłaszcza psy) nie przeszkadzały w wizycie, umieścić je w innym pomieszczeniu. Stół to znak ołtarza, na którym ksiądz położy Najświętszy Sakrament. Powinien on znajdować się w zasięgu wzroku chorego. Winien być przykryty czystym, białym obrusem. Na stole trzeba umieścić krzyż i zapalone świece oraz naczynie z wodą święconą i kropidło. Należy przygotować również kromkę chleba i kawałek cytryny, aby kapłan mógł oczyścić nimi palce po olejach świętych.
W nagłych wypadkach o każdej porze, po wcześniejszym zawiadomieniu osobistym lub telefonicznym.
