Zarys wykładu:
Kościół jest wspólnotą charyzmatów, urzędów, powołań i
posług. Zasadniczą rolę w trwaniu i funkcjonowaniu Kościoła spełnia
hierarchia (święcenia i władza) oraz charyzmaty, które go ubogacają i
ożywiają. Już w pierwszych gminach chrześcijańskich pojawiały się
napięcia i konflikty we wzajemnych relacjach urzędu i charyzmatu.
1. Rola urzędu w Kościele katolickim
Urząd, który w Kościele głównie związany jest z
hierarchią święceń i hierarchią władzy, jest nastawiony na zbawienie
innych ludzi, podobnie zresztą jak małżeństwo. Jego zadaniem jest
administrowanie i koordynowanie, ale również jest posiada charakter
sakramentalny i jest znakiem obecności Chrystusa, który prowadzi Kościół
do zbawienia.
2. Charyzmaty jako dary ubogacające Kościół
Duch Święty ubogaca Kościół Chrystusowy i Jego członków
me tylko darami hierarchicznymi, lecz także charyzmatycznymi (DM 4). Są
one duchowymi łaskami, które przemieniają człowieka i uzdalniają go do
pozytywnego i twórczego przyjęcia swojego powołania.
3. Wzajemne relacje - skrajne ujęcia
Od początku istnienia chrześcijaństwa pojawiały się dwie
skrajne tendencje, które próbowały zbudować wspólnotę Kościoła nie na
urzędzie, lecz na charyzmatach lub też marginalizowały czy wręcz dławiły
dary charyzmatyczne oraz afirmowały i rozbudowywały urząd.
4. Komplementarność urzędu i charyzmatu
Urząd hierarchiczny i dar charyzmatyczny me są
zjawiskami samoistnymi, posiadającymi nieograniczoną autonomię istnienia
i działania. Obydwie te rzeczywistości ściśle i nierozerwalnie są
związane z życiowym kontekstem, jakim jest dla nich Kościół. Wzajemność
tych powiązań polega na swoistym połączeniu sprawiającym, że urząd
charyzmat warunkują strukturę Kościoła, tak jak ona warunkuje ich
treściową zawartość.
5. Wnioski pastoralne
