6 grudnia w liturgii Kościoła wspominamy św.
Mikołaja. Wybrany na biskupa miasta Miry podbił serca wiernych nie tylko
gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby
materialne.
W Polsce kult św. Mikołaja był kiedyś bardzo popularny. Jeszcze dzisiaj pod jego wezwaniem jest aż 327 kościołów w naszej Ojczyźnie. Po św. Janie Chrzcicielu, a przed św. Piotrem i Pawłem, najpopularniejszy jest św. Mikołaj. Do najokazalszych należą kościoły w Gdańsku i w Elblągu. Ołtarzy Mikołaj posiada znacznie więcej, a figur i obrazów ponad tysiąc. Zaliczany był do Czternastu Orędowników. Zanim jego miejsce zajął św. Antoni Padewski, św. Mikołaj był wzywany we wszystkich naglących potrzebach.
Mikołaj urodził się w Patras w Grecji ok. 270 roku.
Wybrany na biskupa miasta Miry (obecnie Demre w południowej Turcji),
podbił serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także
troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił,
przysparzały mu jeszcze większej chwały. Kiedy cesarz Konstantyn I
Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za jakieś
wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego wyroku, św. Mikołaj
udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla nich ułaskawienie.
Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od
niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. Dlatego odbiera cześć
również jako patron marynarzy i rybaków. W czasie zarazy, jaka
nawiedziła jego strony, usługiwał zarażonym z narażeniem własnego życia.
Święty Grzegorz I Wielki w żywocie Mikołaja podaje, że
w czasie prześladowania za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (początek
IV wieku), święty został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański
w roku 313. Biskup Mikołaj uczestniczył także w pierwszym soborze
powszechnym w Nicei (325), na którym potępione zostały przez biskupów
błędy Ariusza (kwestionującego równość i jedność Osób Trójcy Świętej).
Po długich latach błogosławionych rządów Mikołaj
odszedł po nagrodę do Pana 6 grudnia (stało się to między rokiem 345 a
352). Jego ciało zostało pochowane ze czcią w Mirze, gdzie przetrwało do
roku 1087. 9 maja 1087 roku zostało przewiezione do włoskiego miasta
Bari. 29 września 1089 roku uroczyście poświęcił jego grobowiec w
bazylice wystawionej ku jego czci Papież Urban II.
Najstarsze ślady kultu św. Mikołaja napotykamy w wieku VI, kiedy to
cesarz Justynian wystawił mu w Konstantynopolu jedną z najwspanialszych
bazylik. Cesarz Bazyli Macedończyk (VII w.) w samym pałacu cesarskim
wystawił kaplicę ku czci świętego. Do Miry udawały się liczne
pielgrzymki. W Rzymie św. Mikołaj miał dwie świątynie, wystawione już w
IX wieku. Papież Mikołaj I Wielki (858-867) ufundował ku czci swojego
patrona na Lateranie osobną kaplicę. Z czasem liczba kościołów św.
Mikołaja w Rzymie doszła do kilkunastu. W całym chrześcijańskim świecie
św. Mikołaj miał tak wiele świątyń, że pewien pisarz średniowieczny
napisał: „Gdybym miał tysiąc ust i tysiąc języków, nie byłbym zdolny
zliczyć wszystkich kościołów, wzniesionych ku jego czci”. W XIII wieku
pojawił się zwyczaj rozdawania w szkołach pod patronatem św. Mikołaja
stypendiów i zapomóg.W Polsce kult św. Mikołaja był kiedyś bardzo popularny. Jeszcze dzisiaj pod jego wezwaniem jest aż 327 kościołów w naszej Ojczyźnie. Po św. Janie Chrzcicielu, a przed św. Piotrem i Pawłem, najpopularniejszy jest św. Mikołaj. Do najokazalszych należą kościoły w Gdańsku i w Elblągu. Ołtarzy Mikołaj posiada znacznie więcej, a figur i obrazów ponad tysiąc. Zaliczany był do Czternastu Orędowników. Zanim jego miejsce zajął św. Antoni Padewski, św. Mikołaj był wzywany we wszystkich naglących potrzebach.
W ikonografii św. Mikołaj
przedstawiany jest w stroju biskupa rytu łacińskiego lub greckiego. Jego
atrybutami są m.in.: anioł, anioł z mitrą, chleb, troje dzieci lub
młodzieńców w cebrzyku, trzy jabłka, trzy złote kule na księdze lub w
dłoni (posag, jaki według legendy podarował biednym pannom), pastorał,
księga, kotwica, sakiewka z pieniędzmi, trzy sakiewki, okręt, worek
prezentów.
Źródło
W naszej parafii też był Mikołaj